Feyona en ik hebben een zwaar jaar achter de rug. Op 23 maart 2018 lag ons gezinsleven aan diggelen. Ons leven met Simon. Ineens zaten we in een leven dat we allebei niet wilden. Een leven zonder hem. We hebben erg aan elkaar moeten wennen: alleenstaande moeder met 16-jarige dochter, dochter met die andere ouder die ze alleen maar kende van de maaltijden en de vakanties. We zijn een eind gekomen, zij en ik. En we wisten ons daarbij gesteund en gedragen door Simon. Door zijn ziel, zijn geest, door de verhalen over hem, door alle kunst waarmee hij ons heeft omringd, door de foto’s die we van hem hebben, door die stiekeme filmpjes die Feyona van hem gemaakt heeft met haar nieuwe camera, door het interview dat ze voor een schoolproject met hem heeft gehouden. We hebben het allemaal voor onszelf gehouden. Het was iets om ons aan vast te klampen in de stormachtige periode die we hebben doorgemaakt. De tijd is nu aangebroken om dat alles te delen. Met al die mensen die van Simon hielden en die ook een plaatsje hadden in zijn hart. Je hoeft niet alles te bekijken; dat is precies waarom we de website hebben opgedeeld in Kunst en Persoonlijk. Maar kijk en luister vooral als het je hart wat lichter maakt. Of je zelfs vreugde brengt. Ik weet dat ik niet de enige ben die intens veel van hem heeft gehouden. En ook hier geldt: als je een foto, opname of iets anders hebt dat volgens jou echt op deze pagina hoort, stuur me een mailtje via ansitamon@hotmail.com.
Liefs, Anita
Klik om het boekje als pdf in een tab te openen.
Wil je de foto’s van het afscheid nog een keer zien? Dat kan via deze link
Hieronder een interview van Feyona met Simon.
Klik op een foto om een vergroting te zien. Gebruik de pijltoetsen om te bladeren.
